Met jongeren naar Burkina
Jongerenreis naar Burkina Faso geslaagd
Op 26 juni vertrok een groep jongeren uit Brabant naar het Westafrikaanse Burkina Faso om er te werken aan een runderstal en een molengebouw plus vergaderruimte voor de vrouwen van Kokossin. De groep bestond uit 15 leerlingen van het Gertrudiscollege in Roosendaal en 5 van het Peellandcollege in Deurne.
Voor deze 16-jarigen is het misschien wel de reis van hun leven geworden, want ze kwamen uiterst enthousiast weer terug. De reis was georganiseerd door de Gastelse Stichting Help Burkina onder auspiciën van X-plore, dat voor een flinke subsidie garant stond indien de groep aan een aantal voorwaarden zou voldoen.
Het project van de runderstal werd gesubsidieerd door de NCDO en het molengebouw met het vergadergebouw door ICCO (IMPULSis). De graanmolen die op diesel loopt werd gesponsord door de Stichting Philip in Roosendaal.
Nooit was er in Kokossin zo’n grote groep blanken geweest en het welkom was dan ook onvoorstelbaar hartelijk: honderden mensen, volwassenen en kinderen, hadden uren in de brandende zon staan wachten, want de bus waarmee het gezelschap zou arriveren had onderweg pech gehad. Iedereen wilde de gasten een hand geven en ondertussen werden inheemse dansen uitgevoerd.
De groep logeerde in de drie onderwijzershuizen die Help Burkina in 2003 met subsidie van de NCDO had gebouwd, maar men moest afzien van elke vorm van luxe: er was geen elektriciteit, geen stromend water en de douche was een kleine ruimte, waar je samen met je huisgenoten het moest stellen met 1 emmer water. Gegeten werd in een van de klaslokalen van de nabij gelegen school. Voor de groep waren de maaltijden aan de schamele kant, maar men was zich goed bewust, dat deze eenvoudige maaltijden luxueus waren in vergelijking met de dagelijkse kost van de dorpelingen.
Vanaf het eerste moment was het kontakt met de dorpeling perfekt. Eigenlijk waren er wel de hele dag mensen in de buurt waarmee men zich kon onderhouden, er was tijd om de omgeving te verkennen en elke 2 of 3 dagen ging een deel van de groep inkopen doen in het nabij gelegen Koupéla, een stadje op 30 kilometer afstand, maar je deed er een uur over met de bus, want vanuit Kokossin lopen alleen kleine paadjes naar de wat grotere weg een eind verderop. En die grote weg is niet geasfalteerd en passeert over een rivierbedding, die enkele keren in een wilde stroom was veranderd na een van de onvoorstelbare regenbuien. Want de reis viel in de regentijd en men was erop voorbereid, dat het ook wel eens kon gebeuren, dat je niet weg kon met de bus.
Ondanks het feit, dat er enkele keren binnen korte tijd een enorme hoeveelheid water naar beneden kwam, viel het op, dat geen enkele dag voorbijging zonder zonneschijn. De buien waren fel, maar duurden hoogstens 2 uur, daarna kwam de zon weer terug en 2 uur later was alles weer zover opgedroogd, dat er weer iets ondernomen kon worden.
Tijdens het verblijf werden er ook enkele werkzaamheden verricht, maar zowel het werk op het land (bijvoorbeeld het zaaien van bonen of gierst), als het zwaardere grondwerk bij de runderstal of de gebouwen voor de vrouwen, viel flink tegen. Aan den lijve werd ondervonden dat het niet meevalt om in de brandende zon bij een temperatuur van tegen de 35 graden te werken. Groot was dan ook de bewondering van deze blanken voor de mannen en vrouwen in Kokossin, die dat urenlang volhielden.
Een heel bijzondere ervaring hadden zij op een vrijdagmiddag toen zij tijdens een rondgang in een van de woonkernen bij de plaatselijke moskee kwamen. Deze moskee is opgetrokken uit moddersteen en heeft een dak van stro. Het tijdstip van het vrijdaggebed was net aangebroken en de aanwezige dorpelingen vroegen of de jongeren ook aan het gebed wilden deelnemen. Natuurlijk werd deze uitnodiging aanvaard en na enkele richtlijnen hoe te handelen namen de jongens en de meisjes afzonderlijk plaats in de piepkleine moskee.
Na het gebed vroeg de Imam om buiten matten neer te leggen (het had ’s morgens geregend), waar de jongeren op konden gaan zitten. Allereerst werd dank uitgesproken voor alles wat de stichting sinds 2003 voor het dorp had gedaan, daarna vertelde de Imam dat de Moslimgemeenschap enkele jaren eerder de Zeeuwsvlaamse pater Willy Burm meegeholpen had bij de bouw van een stenen kerk voor de kleine katholieke minderheid. Het zou fijn zijn, als de Nederlanders nu hulp konden bieden bij de bouw van een stenen moskee voor de Moslims. Er werd toegezegd dat naar een oplossing gezocht zou worden. Dat is inmiddels ook gebeurd, maar helaas is er van Christelijke zijde, maar vreemd genoeg ook van Islamitische zijde nog geen enkele reactie ontvangen op het verzoek om hulp.
Op de laatste dag werd er een voetbalwedstrijd georganiseerd tussen de Nederlanders en de Burkinezen. Deze werd door Nederland met 4- 3 gewonnen, waarna er een groot afscheidsfeest gehouden werd. Tijdens dit feest was er volop dolo te drinken, het inlandse bier, dat de jongeren ook hadden helpen maken. Er was zelfs een soort fancy fair, iets wat helemaal nieuw was voor Kokossin. Allerlei spullen die door de groep waren meegebracht konden gewonnen worden nadat men een lotje had gekocht. Er waren zelfs enkele grotere prijzen en de organisatie was erg tevreden over de opbrengst.
Voor verschillende jongeren was het afscheid van Kokossin een emotioneel gebeuren; vroegen enkelen zich de eerste 2- 3 dagen af wat ze daar eigenlijk waren komen doen, bij het afscheid vonden de meesten het jammer dat ze geen week langer konden blijven. Grote indruk had de eensgezindheid onder de bevolking gemaakt: er was absoluut niets te merken van strijdigheden tussen Moslims, Christenen en Animisten. In een en dezelfde familie kon je ze alledrie tegenkomen en het leverde geen enkel probleem.
Terug in Ouagadougou wachtte de laatste avond een ontvangst bij een medewerkster van de Ambassade. Daar was ook een zwembad waar iedereen enthousiast insprong na zich twee weken lang met behulp van emmer en fles gewassen te hebben. Maar tegelijkertijd voelde men aan hoe oneerlijk de verdeling van de goederen op deze aarde is: waar aan de ene kant geworsteld wordt met een enorm gebrek aan water, wordt het aan de andere kant voor het plezier verspild. Datzelfde gold ook voor de hapjes en drankjes die in overvloed aanwezig waren: men gunde dit de mensen in Kokossin o zo graag, maar de realiteit is hard.
Een kleine 40 uur later was het gezelschap weer terug op Brabantse bodem en kon iedereen een lekker lang bad nemen en gaan uitrusten van een onvoorstelbare ervaring. Het leven in Nederland wende weer snel, maar de hele groep denkt met warme gevoelens terug aan een verblijf in een land, waar ALLES anders is.
Wie meer wil lezen over de voorbereidingen van en het verblijf in Burkina kan terecht op:
http://burkinafaso2006.web-log.nl.
Posted by:
Share:
